April betekent de start van anti-cyclisch muziek draaien. Want hoe meer zon, hoe donkerder ik mijn platen kies. Welkom dus bij de auditieve salpeterpoel van Dood & Verderf! Voor je klaar staat een uur lang de beste nieuwe extreme metal, inclusief de maandelijkse concerttip van Baroeg (uit Wales), de Zwaar Aanbevolen-release van Zware Metalen (Friesland de gekste) en de Haatplaat (vikingen, vikingen, tra la la la laaaa). En, voor de liefhebbers: de intekenlijst voor de prachtige shirts, met het logo van Nozzman, staat open. Nog een paar te gaan, en er kan besteld worden!

Met dank aan Ronnie Deelen voor het prachtige hoofdbeeld

Antropomorphia - Womb ov Thorns (Merciless Savagery)

Categorie ‘checks all boxes death metal’. Want: onleesbaar bandlogo. Trve kvlt gebruik van de ‘v’. Corpsepaint. Tilburg. Actief sinds 1989. Plus: in 2013 dreigde in Duitsland een ban op het album Evangelivm Nekromantia, vanwege het vermeende ‘necrofiele, satanistische en sadistische karakter van de plaat’ die ‘geestenbezwering en necrofilie verheerlijkt en de jeugd schaadt’.

En nu is er dus Womb ov Thorns, de eerste single van Merciless Savagery dat deze maand uitkomt. Een ideale lenteplaat om de april-editie van Dood & Verderf mee te openen.

Aephanemer - The Sovereign (Prokopton)

Ja, ik weet het. Dit klinkt als de intro van elke film van Michael Bay, waarin een komeet/zeemonster/Duitser/schoonmoeder het leven van alle mensen op aarde bedreigt. Nu is het ook weer niet zo dramatisch, maar Aephanemer is niet vies van grote gebaren. En da’s best knap, want het is a: een Franse en b: 50% vrouwelijke band, wat niet al te prototypische eigenschappen voor een melodieuze metalband zijn.

Het moet ook gezegd worden: de Efteling-vibe is erg, erg groot bij The Sovereign, de populairste track van Prokopton. Maar goed. Ik hou van de Efteling, dus ik vind het allemaal prima. En ongegeneerd transponeren, tot 4 noten aan toe! Dat durfde zelfs Amorphis nooit aan, en die zijn toch echt officieel wereldkampioen nummers transponeren.

Zwaar Aanbevolen

Ûngrûn - De Oanstjit Ta Hjar Ûngerjuchtichheit (demo)

Elke maand schuift het online metalmagazine Zware Metalen aan bij Dood & Verderf voor Zwaar Aanbevolen: dé tip van een nieuwe release, meestal uit de meest obscure hoeken van het metallandschap. Ditmaal haalt Zware Metalen de diabolische mosterd uit Friesland, uit de fabriek van het tweekoppige Ûngrûn, vertelt redacteur Bart Al Foet.

“Een demo van een onbekende Friese blackmetalband, bestaande uit leden van Verwoed, Dool, Lugubre en Kjeld; stuk voor stuk bands die het vernoemen waard zijn. Het “Fries” staat centraal op deze release, en dat gaat veel verder dan het taalkundige. Neen, Fries is een cultuur, een geldingsdrang temidden van de eindigheid van het bestaan en de tegenstand van anderen. Een erfenis van Friese legendes en mythen, die het best overgedragen wordt vanuit Oudfriese vertalingen van runen.

Ûngrûn vertelt over de mythen rond het ontstaan van Frisia, verteld in de taal die wordt gebruikt in de Oera Linda, een verzameling van oude legenden. De mythologische melancholie en het verlangen naar ‘iets overstijgends’, naar meer dan wat we zien binnen onze realiteit, is in deze nummers verwerkt. Black metal, vermengd met het gevoel van door wind bewogen velden en troebel water, de taal van verzet en het bestaan.”

En dus zetten we bij Dood & Verderf ‘De Oanstjit Ta Hjar Ûngerjuchtichheit op’. Meezingen mag altijd.

Lees de recensie op Zware Metalen

Waste Of Space Orchestra - Seeker’s Reflection (Syntheosis)

Nee, muzikaal is dit niet de meest extreme release van deze maand. Maar releasetechnisch wint Waste Of Space Orchestra het van alle bands, want op Spotify heeft de band welgeteld 2 singles gepubliceerd. Da’s pas trve kvlt! Maar goed, Waste Of Space Orchestra is dan ook het geesteskind van (ik citeer) ‘Cosmic black metal alchemists ORANSSI PAZUZU and ritualistic doom purveyors DARK BUDDHA RISING’. In tienkoppige formatie stonden deze twee Finse bands (de eerste een psychedelische blackmetalband, de tweede een drone-doommetal-act) vorig jaar samen op het Roadburn-festival, en dat optreden is in de studio nagespeeld. En dan die uitleg bij ‘Seeker’s Reflection’ he? “After seeing through the Shaman's eyes, The Seeker begins his journey from altered states of reality. The Syntheosis is like a black hole; once The Seeker is within the gravitational pull, there is no return."

Snap je het nog? Maakt niet uit, ik ook niet. Maar leuk is het zeker!

Enthroned - Silent Redemption (Cold Black Suns)

Nou, als we dan toch in de obscure hoek zitten, dan kunnen we er ook wel wat mysterieuze Belgische blackmetal bij pakken. Enthroned dweept namelijk expliciet met de left hand path-filosofie, oftewel ‘zwarte’ magie. Ga dat niet Googelen, want je bent zo 16 uur zeer discutabele youtube-video’s en metafysische essays op obscure websites verder. Hou het bij de muziek, zou ik zeggen, ook omdat Cold Black Suns, het album dat in juni uitkomt, met ‘Silent Redemption’ een prachtige openingssingle heeft. Het thema daarvan is het infameuze zelfmoordbos in Japan, Aokigahara.

Oh blackmetalbands. Jullie verzinnen ook altijd weer wat nieuws he?

Buiten in Baroeg

Hecate Enthroned - Silent Conversation with Distant Stars (Embrace Of The Godless Aeon)

Oooh, wat heb ik lang gezocht naar een excuus om dit nummer te draaien van Hecate Enthroned. In januari kwam deze gotische blackmetalband uit Wales al een keer voorbij. Zou ik ‘em draaien omdat ik toen zei dat ze uit Zweden komen? Of omdat het hoogst waarschijnlijk de beste metalrelease van dit jaar is, ongeacht wat er verder nog uitkomt?

Gelukkig is er een oplossing! Want Hecate Enthroned staat op 20 april in Rotterdams beste metalpodium Baroeg. Die zaterdag, plus de zondag daarna, vindt namelijk het Veneration Of The Dead-festival plaats, Nederlands langstlopende blackmetalfestival. Naast Hecate Enthroned spelen onder meer Lord Sabathan (fun fact: de oude zanger van het eerder gedraaide Enthroned, niet te verwarren met Hecate Enthroned, ik snap het, het is een verwarrend gebeuren die metalscene), Abyssic (die voorbijkomt in de volgende Dood & Verderf) en de potten-en-pannen-blackmetal van het Italiaanse Mortuary Drape (er mag gelachen worden, hoop ik).

Posthum - Lonewolf Unknown (Like Wildfire)

Heerlijk. Noren die blackmetal met ambientinvloeden maken. Posthum zit daarmee in de hoek van Enslaved en Satyricon: niet mikken op zoveel mogelijk agressie, maar vooral op atmosfeer. Da’s mijn favoriete speelgoedwinkel, dus een enorme aanrader. Like Wildfire, het bijbehorende album, verschijnt later deze maand.

Haatplaat

Amon Amarth - Raven’s Flight (Berserker)

Ik snapte al nooit helemaal die enorme populariteit voor Amon Amarth. Ik bedoel, ik snap het wel, maar voel het niet. Ze maken vikingmetal, wat zoveel inhoudt als ‘instapmetal als soundtrack voor een epische pot bier drinken’. Er zijn grunts, er is distortion, er klinkt een dubbele bas. Maar echt zwaar of intens wordt het nooit. Het is de top-40-versie van metal. Popmetal, zo je wilt.

En nu is er een nieuwe single, Raven’s Flight. De tekst maakt zeer duidelijk waarom het zo fijn is bij extreme metal dat je de teksten niet kunt verstaan (en bij Amon Amarth dus wel, waardoor je onzin moet aanhoren als ‘We hold our heads up to the sky / And know that we will never die / As long as we stand side by side / As long as we can see the ravens fly!’), de muziek is volledig inwisselbaar en voorspelbaar, en de videoclip...is zeer vermoedelijk één van de vele bewijzen waarom metalbands met een klein budget geen videoclips moeten maken. Vikingen, een onnavolgbaar verhaal, zeer goedkope cgi, alles om te maskeren dat je toch gewoon naar de miljoenste videoclip kijkt waarin de band het nummer miniplaybackshowt.

Fun fact is trouwens dat metalwebsites er euforisch over zijn (want: makkelijk clicks scoren), terwijl alle reacties (zowel op YouTube als op de Metal Sucks en Metal Injections van deze wereld) zeer, zeer negatief zijn. Terecht trouwens.

En, slecht nieuws: Raven’s Flight is geen afgerond geheel, maar de start van een langer verhaal. Er komen dus nog meer singles uit.

https://www.youtube.com/watch?v=H24S0nym-pE

Rammstein - Deutschland (Rammstein)

Nee, dan Rammstein. Mijn hemel. Mijn Duitsland. Wat is dit een absurd toffe clip. Oneindig veel commotie leverde het natuurlijk op, want Joden in concentratiekampen, nazi’s, opheerlijken van geweld, bloed, seks, raciale issues, alles. Het is zeg maar alles waar je linkse goedmensen op Twitter mee de digitale kast op en in krijgt. Terwijl, als je sommige interpretaties mag geloven (en dat doe ik graag), het gewoon een beeld geeft van de roerige geschiedenis van Duitsland. “It is like a live museum of the past of germany; a critical reflection on it.” Punt.

Heerlijk dus. Heerlijk!

En dan heb ik het nog niet eens over de muziek. Want Deutschland is ook alles wat je van Rammstein wil horen: Till Lindemann die oneindig de emotionele diepte ingaat, een melodie alsof Kraftwerk in de hel muziek componeert, en een refrein waarop je alleen maar marsen wilt lopen, mensen in elkaar wilt slaan en de wereld wilt veroveren.

https://www.youtube.com/watch?v=NeQM1c-XCDc

Tag: Behemoth

Dood & Verderf – september 2018: Behemoth, Fleddy Melculy, Aborted en meer