Nog nooit kende ik zó weinig nummers op de setlist van deze editie van Dood & Verderf. Want te gast in de uitzending is Pim Kastelein, “currently performing research on the interactions between pensions and housing markets, and the implications of these interactions on a macroeconomic level.”

Nou, dan weet je het wel.

Oja: Pim is ook eindbaas van Zware Metalen, het online magazine over metal waar Dood & Verderf elke maand mee samenwerkt. Of, in zijn termen: de hangplek voor metalliefhebbers. Pim weet dus aaaaaaalles van de wonderbaarlijke scene die metal heet.

Daarom, in deze uitzending: zijn favoriete metalreleases, variërend van Kiss tot Converge. Plus: hoe gaat het met de metalscene? Hoe overleef je dag in dag uit metal luisteren? Hoe ga je om met homofobie, misogynie en rechtsextremisme van bands die je goed vindt? En wat heeft hij precies met Kanye West en Ariane Grande?

PS Ja, we claimen in de uitzending dat het geluid niet in orde is. Dat was het ook niet. Maar het klonk bij het terugluisteren zó brak dat ik de 11khz-mono-karaoke-kraak-tracks uit de originele uitzending vervangen heb door de hoogpolige 44-khz-stereo-edities. There's a limit to my trv cvlt-love hoor.

De playlist

Converge - Concubine (Jane Doe, 2001)

Trapped Under Ice - Reality Unfolds (Demo 2007, 2017)

Zwaar Aanbevolen

Behemoth - Ora Pro Nobis Lucifer (The Satanist, 2014)

Inception to the max: Zware Metalen geeft een tip aan Zware Metalen. Remco Faassen, hoofdredacteur van dit online magazine, wil namelijk héél graag nóg een Behemoth laten horen aan Pim, want Remco is Behemoth-fetishjist:

“Of The Satanist van Behemoth de beste plaat van de laatste 20 jaar is, zal genoeg discussies opleveren voor de komende 20 jaar. Maar dat het één van de beste metalplaten ooit is, staat buiten kijf. En dat dit het magnum opus van de Poolse band is, zal ook weinig discussie opleveren.
The Satanist is het slotstuk van een muzikaal avontuur dat bandleider Nergal aan het begin van de eeuw inzette en waarbij Behemoth zich ontwikkelde van het zoveelste op Scandinavische leest geschoeide blackmetalbandje, tot een opvallende blackened deathmetalband. De nummers kregen meer melodie en er kwam meer ruimte voor de gitaar, zonder dat er aan agressiviteit werd ingeboet.
Wat tijdens de ontwikkeling van Behemoth aanwezig bleef, is de enorme afkeer van Nergal voor de katholieke kerk, een instituut met veel invloed in Polen. Toen hij in de zomer van 2010 werd getroffen door een zeldzame vorm van leukemie, ging in katholiek Polen de vlag uit: hun aartsvijand werd eindelijk gestraft door God. Maar mede dankzij een beenmergtransplantatie overleefde Nergal, en zette hij zijn woede over de blijdschap van anderen over zijn ziekte om in een furieus klinkende plaat, zonder dat de band zich verliest in snelheid.
Het maakt The Satanist tot een album dat zowel extreem als toegankelijk klinkt, dreigend maar ook kalm, en boeiend van de eerste tot de laatste seconde. The Satanist bevat geen vullers en geen gaten. De nummers zijn stuk voor stuk krachtig en zelfstandig genoeg en vormen samen een boeiend geheel. Het is extreme metal in een toegankelijke vorm waar een grote doelgroep mee uit de voeten kan. Het deed Behemoth definitief de underground ontstijgen en zalen als Patronaat inruilen voor Ziggo Dome."

Have Heart - Armed with a Mind (The things we carry, 2006)

Orchid - New Jersey vs Valhalla (Chaos is Me, 1999)

Kiss - Strutter (Kiss, 1974)

Death Grips - Giving bad people good ideas (Bottomless Pit, 2016)

Trash Talk - Fyra / Worthless Nights / Walking Disease (Shame, 2009)

Converge - Locust Reign (The Poacher Diaries, 1999)

cropped-20180410-dood-en-verderf-cover-zwart.png