Welkom bij een nieuwe editie van Dood & Verderf op Operator Radio
Waarin ik de beste nieuwe metalreleases van de afgelopen maand voor je draai
Inclusief de maandelijkse concerttip van Baroeg, de Zwaar Aanbevolen-release van Zware Metalen, en de Haatplaat, die ditmaal even hilarisch als pijnlijk is.
Uitzendingen terugluisteren, alle tracklists, afspeellijst op Spotify, maandelijkse nieuwsbrief en bijbehorende podcast: je vindt het allemaal op www.doodenverderf.nl

Anaal Nathrakh - Forward! (A New Kind Of Horror) Al sinds 1999 hebben de 2 leden van het nogal dubieus klinkende Anaal Nathrakh slechts 1 doel: een soundtrack maken voor de apocalyps. Nou is de wereld nog steeds niet vergaan, dus al bijna 20 jaar maken Dave Hunt, de zanger van Benediction, en Mick Kenney de wereld enkel auditief onveilig. Het nieuwe album, A New Kind Of Horror, verschijnt eind september, terwijl Anaal Nathrakh (dat gewoon ‘adem van de slang’ betekent, niks meer dan dat) begin november in Baroeg staat. Hiep hiep hoera voor het einde van de wereld! Mire - The Suffering (Shed) Hee, Gojira! Een nieuwe single van Gojira! Waarop ze weer een beetje als zichzelf klinken! Maar nee, zo’n feest is het niet. Dit is slechts Mire, uit Colorado. De band is zelfs nog zo onbekend, dat zelfs Metal-wikipedia The Metal Archives ze niet kent, terwijl ze op Spotify slechts duizend luisteraars per track hebben. Het moment bij uitstek dus om in te stappen bij Mire.

Zwaar Aanbevolen

Vein - Doomtech (Errorzone) Maandelijks geeft het Nederlandse online magazine Zware Metalen een Zwaar Aanbevolen-tip. Deze maand kiest redacteur Niels Kreijveld voor Vein met Doomtech, een meedogenloze hardcore-track van het album Errorzone. “Tering Jantje wat is dit een zieke plaat. En dan bedoel ik niet het type “ik heb een kuchje en last van mijn keel” ziek. Nee, ik doel hier op het volledige hepatitis alfabet. Onder woorden brengen wat er muzikaal gebeurt is lastig, gezien het werkelijk alle kanten in schiet, maar wellicht dat de omschrijving “een gewelddadig bukkake ritueel waarbij The Dillinger Escape Plan, Deftones, Korn en Converge aan de donerende zijde staan en Code Orange op de knietjes mag ontvangen” de lading (pun intended) nog het meeste dekt. Pure nostalgie-core dus, maar desondanks niet vastgeroest in het verleden. (...) Een bak knakenharde, ziekelijk abrasieve takkenherrie je schedel in laten torpederen was zelden zo aangenaam.” De hele recensie vind je op www.zwaremetalen.com. Orgy featuring Crichy Crich - Army to Your Party (#newmusic) Ja, fuck. Eigenlijk wil ik dit niet tof vinden hoor. Echt. Ik wil gewoon trv en kvlt en alles. En ja, er zit zelfs een heel slechte rapper op, Crichy Crich, en de track zit bomvol heel erg foute EDM-samples. Ik weet het, ik weet het. Maar omdat het a: op Rammstein lijkt en b: een geweldig refrein heeft, ben ik toch fan van deze synthesizer-nu-metalplaat. There is no light without darkness, en als je dan toch in de duisternis moet zitten, dan het liefst in eentje die een beetje feestelijk is. Zoals deze van Orgy, Army to your Party! Runemagick - Evoked from Abysmal Sleep (Evoked from Abysmal Sleep) In Finland heb je Hooded Menace, een doom-death-metalband waar ik mezelf regelmatig ‘s nachts voor wakker maak. Nu blijkt Zweden zijn evenknie te hebben, in de vorm van Runemagick! ‘Darkness. Death. Doom’, omschrijft de band zichzelf sfeervol en doeltreffend. Geen woord aan gelogen. En hoewel deze jongens op Spotify nog geen duizend luisteraars hebben (waarvan 26 in Stockholm, knap hoor!), draaien ze al sinds 1990 mee. En ze verkopen ook koffiemokken, inclusief onleesbare bandnaam en moeilijke monsters. Alles klopt aan Runemagick.

Buiten in Baroeg

Misery Index - Your pain is nothing (Pulling out the nails) “3 geweldige Amerikaanse deathmetalbands op een doordeweekse zomerdag in een zweterig metalhol. No fillers, just killers. Wat wil je nog meer?” Oftewel: onze maandelijkse concerttip in samenwerking met metalpodium Baroeg belooft véél goed, belooft programmeur en directeur Leon van Rijnsbergen. Op woensdagavond 15 augustus staan namelijk Misery Index, Origin en Broken Hope in de Hel van IJsselmonde (heette het maar zo!). En hoe gezellig dat wordt, hoor je tijdens de immer vrolijke noten van ‘Your Pain is Nothing’ van Misery Index. Schoonfamilie mee, gekkenhuis. Djevel - Her er Ikke Spor Af Mennesker (Blant Svarte Graner) Vorige keer gaf ik een spoedcursus Zweeds, deze maand starten we met de vervolgcursus Noors. Dat doen we met dank aan de blackmetalband Djevel, Noors voor ‘duivel’. Zij presenteerden deze maand namelijk Blant Svarte Graner, probleemloos te vertalen naar ‘Onder zwarte peren’. Zwarte peren? Ja, zwarte peren. Ook de duivel eet peren, je weet zelf. Dan de track in kwestie die je hoort bij Dood & Verderf. Dat is ‘Her er Ikke Spor Af Mennesker’, Zweeds voor ‘Hier is geen spoor van mensen’. Dat gaat dan denk ik over de tuin met perenbomen waar Satan ronddwaalt en hier en daar een peer plukt. Denk ik. En er is meer moois op dit album. Wat te denken van ‘Paa vintersti skal hun synge en gravsang som aldrig ender’, het poëtische equivalent van ‘Op een winterpad moet ze een ernstig lied zingen dat nooit eindigt’. Djevel dus. Je Noors was nooit eerder zo vol, eh, peren. ASG - Execution Thirst (Survive Sunrise) Soms moet ik gewoon toegeven dat er ook heel goede dingen uit Amerika komen. Geen probleem. Neem ASG uit North Carolina, dat op de nieuwe plaat Survive Sunrise heerlijke stoner metal speelt, inclusief productie door de Matt Hyde, die eerder ook Slayer onder zijn hoede nam. Mocht je nog een soundtrack zoeken voor je road trip, dan raad ik ASG ten zeerste aan.

Haatplaat

As I Lay Dying - My Own Grave (single) Het is best moeilijk om deze band niet te haten, want muzikaal is dit - volslagen inwisselbare, urgentieloze, van inspiratie gespeende, op cliché’s gestoelde, niets toevoegende Amerikaanse emocore - natuurlijk de hel. Maar As I Lay Dying is sinds deze zomer ook de meest hilarische band ooit, met dank aan zijn zanger. Tim Lambesis is namelijk net uit de gevangenis gekomen. Wat had deze stoere drama-grunter gedaan dan? Nou, hij had in 2014 geprobeerd zijn vrouw te laten vermoorden door een hitman, na overhandiging van 1000 dollar, zijn thuisadres (waar het vrouwtje nietsvermoedend bivakkeerde) en de codes van de beveiliging. Lambesis had alleen niet door dat hij zijn betaling deed aan een undercover politieman, die hem daarna fluks de handboeien om deed. #okdoei In 2017 kwam Lambesis vrij, waarna hij - pomtidomtidom - weer terug is bij de band. Nouja, zo makkelijk ging dat natuurlijk ook niet, want zelfs Amerikanen zijn niet per se fan van mensen die hun vrouw laten vermoorden. Daarom heeft de band een extréém pijnlijke video gepubliceerd, waarin de band een soort groepsgesprek heeft over wat er gebeurd is. Mocht je nog eens een reden zoeken om je oogballen uit je kassen te krassen met een passer, dan is deze video je beste nieuwe vriend. Dus daarom, speciaal voor de vrouw van Tim Lambesis: de nieuwe single van As I Lay Dying, My Own Grave. Soliloquium - Chains (Contemplations) Dit. Is. Feest. Geen gezellig feest natuurlijk. Dit is hemeltergende, tranentrekkende, tot suïcide aanzettende doommetal. Tuurlijk. Maar wel op een heel mooie manier. En daarom is het album Contemplations van het onuitspreekbare Soliloquium uit Zweden een groot, zwart feest! Hee, maar het lijkt superveel op de Peaceville Three, Paradise Lost, My Dying Bride en Anathema, de drie die in jaren ‘90 het geluid van doommetal definieerden! Jaaa, da’s waar, tuurlijk. Maar is dat een probleem? Vind je dat echt oprecht een probleem? Wees blij dat zoiets gemaakt wordt, gek! Shylmagoghnar - The Dawn Of Motion (Transience) Ik snap dat de bandnamen bijna op zijn, maar is het echt nodig om schier onmogelijke scrabblewoorden te gebruiken ter identificatie? Is het echt nodig om je band Shylmagoghnar te noemen? Kijk, ik snap het, je maakt ‘progressive atmospheric black metal, dan noem je jezelf niet Happy Little Incidents of Rainbow Colours United. Maar kom op. Wel tof: Transcience, het net uitgekomen album op het befaamde Napalm Records (dit is niet ironisch bedoeld; Napalm = God), komt uit de koker van twee muzikanten uit Noord-Limburg. Goed, ze heten Nimblkorg en Skirge, da’s zo zo, maar bijvoorbeeld The Dawn Of Motion is - laat ik het eens zeggen - onnederlands goed.

Dood & Verderf – 2018-04

Schrijf als eerste een reactie

Geef een reactie Reactie annuleren