Twee kunstenaars, twee metalheads, twee familieleden, twee mannen. Dat zijn vader Luuk & zoon Storm Bode uit Rotterdam.

Luuk is de beeldend kunstenaar: murals, schilderijen, installaties én een van de makers van de Ode aan Marten Toonder, het beeld op Rotterdam Blaak dat de maker van Tom Poes en Heer Bommel eert. En Luuk houdt van metal.

Storm is de muzikant: hij is gitarist bij de Rotterdamse blackmetalband Sterf. Dit voorjaar bracht de band ‘Veelvraat’ uit, inclusief de typerende, ijskoude badkamer-blackmetal-sound.

Vandaag zijn ze beiden te gast in Dood & Verderf. Vader en zoon draaien hun favoriete metaltracks, voor zichzelf, elkaar en jou. Onheilige huisjes worden daarbij niet geschuwd, want het infameuze trio Burzum - Marduk - Gorgoroth passeert de revue. Mocht je nog een aflevering willen cancel culturen, dan is dit je kans.

De playlist

Iron Maiden - Where Eagles Dare (Piece of Mind, 1983)
Burzum - Dunkelheit (Filosofem, 1996)
Mercyful Fate - The Oath (Don’t break the oath, 1984)
Marduk - Panzer Division Marduk (Panzer Division Marduk, 1996)
Judas Priest - Breaking The Law (British Steel, 1980)
God Seed / Gorgoroth - Wound Upon Wound (Ad Majorem Sathanas Gloriam, 2006)
Celtic Frost - A Dying God Coming Into Human Flesh (Monotheist, 2006)

Zwaar Aanbevolen

8. Wrang - De Vaendrig (De Vaendrig, 2022)

“Laten we de Nederlandse black metal vieren! Wrang sterven, hatsa!” Dat geeft Pim Kastelein, eindbaas van het online magazine Zware Metalen, als muziektip mee aan Luuk en Storm. “Domstad swart metael”

En dus draai ik voor jullie De Vaendrig, de titeltrack van het album van Wrang dat op Zware Metalen een dikke 9 kreeg. Recensent Joris Meeuwissen schreef daarover:

In klassieke blackmetaltraditie wordt er duchtig over de gitaarhals geschoven, en ook zanger Galgenvot is weer erg goed bij strot. Wrang kenmerkt zich door over die meer klassieke fundamenten toch heel wat eigen karakteristieken te gooien. Priemend als de punt van een bajonet. Zo moet rasechte blackmetal gewoon klinken. Razende blastbeats, schurende keelklanken en dit ondersteund door een licht knotterende, soms wel wat te doffe, bas en een typische groezelige productie.

Lees de hele recensie op Zware Metalen

Dood & Verderf – 2018-04